لباسهای حفاظتی
بر طبق الزامات سیستم مدیریت HSE لباسکار به عنوان یکی از وسایل استحفاظی فردی مطرح می باشد و کلیه کارکنان باید با لباس کار مناسب محل کار در سر کار حاضر شوند. لباسکار کارکنان دارای خصوصیات ذیل بوده و مطابق مقررات ذیل در اختیار کارکنان قرار می گیرند
[post1][/post1]
- لباس کار ایمنی مخصوص کارکنانی که با مواد خورنده و یا مضر کار می کنند باید آب و گاز در آن نفوذ ننموده و جنس آن مناسب با نوع ماده و یا موادی که با آنها کار می کنند باشد.
- لباس کار نسوز بر طبق الزامات سیستم مدیریت HSE مخصوص حفاظت در مقابل حریق بایستی شامل کلاه، دستکش و کفش بصورت یک تکه و سرهم باشد.
- لباس کار کارکنانی که با مواد اسیدی و رادیواکتیو کار می کنند باید بصورت یکپارچه و بدون منفذ همراه با کلاه مخصوص، کفش و دستکش از جنس خاص و غیر قابل نفوذ باشد.
- لباس کار بارانی به صورت پالتویی کلاه سر خود از جنس پارچه ضد آب با آستری نخی (جهت مناطق معتدل) و با آستری پشمی (جهت مناطق سردسیر) با رنگ مصوب تهیه شود.
[post2][/post2]
پلی استر/کتان
این پارچه ها به جهت اینکه رنگ ثابت دارند با دوام هستند بسیار مورد استفاده قرار میگیرند.در زمستان گرم و در تابستان خنک هستند.برخی از محاسن استفاده از این نوع پارچه:
- دوام
- بدون آبرفت
- رنگ ثابت
- بیشتر از کتان در مقابل مواد نفتی و آب مقاومت دارد
کردورا
در محل های کاری که بسیار در معرض آسیب پذیر استفاده میشود. اینگونه محیط های کاری با استفاده از این نوع پارچه به گونه ای روی سلامت کاری سرمایه گذاری میکنند با تقویت البسه و قرار دادن جیب مخصوص پد زانو در محیطهای آسیب پذیر. در واقع این پارچه حدوداً 10 برابر مقاوم تر از پارچه های 100% کتان و 3 برابر مقاومتر از پارچه های پلی استر هستند.
